Kayıp

gözlerinin aksi şakaklarıma vuruyor çocuk.
her nerdeyse zamanın dışında mahrem bakışların
her nerdeyse dizginleyemediği bunca zaman
aşina savaşların
sen nerdeysen, öylece kalabalığın ortasında
yalnız başına
bilmesin kimseler, saklı kalsın içimde.

kaç sene geçti, aşındırdın sokakları
aradın, belki bulunabilir belki kalmıştır
umut.
bomboş sokakların manasız apartmanları arasında
buharlaşıyor zihninden
bildiğin ne varsa.
hece. kelime. cümle.
lugat ifade edemiyor artık efsunlu şiiri.
kurşunlanmış cümleler kuramıyorsun artık.
ertelendi şu zaman içinde,
bir köşede
kalp çarpıntıları içinde bekleyişler bile.

akşamüstüler hep durduğu yerde çocuk.
her bir sokağa bırakırken her bir ahvalini
tanınmak içindir.
bulsunlar aradığında dostların.
Ve biz .
Bunun yanında
afakını saran bir şiir olması içindir.
…
…
…

şimdi eziliyorsun, şatafatlı mahyalarıyla
kendilerine amade insanların arasında.
soluklanacak durak kalmamış
yıllar yılı teptiğin buhranlı kaldırımlarda.
vakit gelmiş çocuk, vakti gelmiş.
kendini bulamayışın kendi içinde
neden?
neden ölüm kokusu var şehzadebaşında?
…