Münferit Mermerler

Münferit Mermerler

Tek bir sen gelsen tedbir sormaz gül hiç

Dillerden düşmüş, kalpten çıkmaz behiç

Dem sensin, açsın sümbül ‘mündemiç’

 

Cellatmış aşk sessiz, maktul ki şu gurur.

Aşk, gaddar bir sarmaşık: diken ve sur

Ey sevdiğim, bu visâl kanar durur.

 

Senle sevince şu can değerlidir

Mermer sille vurdukça gür ses verir

Vursun âşkın, kalplerden çınlar tekbir

 

Risâlesi işte bunlar koca taşlardan yansıyan

Muhal midir hayaller yetim gibi ağlayan

Dövülmüş mermerse âşık kimseyi andırır

Ne tokat ne söz, bir bakış dağlarda çağlayan

 

Çok haller geldi pek azının izleri geçti

Bin atlı koştuysa hepsi de bir hedef seçti

Neden tımar ettikçe gerisin geriye kaçarlar

Vursalar nalı yere, kuru cümleye ateşler saçarlar

 

Çiğnenmiş mezarlarda hayatın eserleri

Bir sen kurtarırsın münferit mermerleri

Heyhat! Kalpleri soğutan dolu yağıyor

Ve söndürüyor bunca tutuşmuş sözleri

 

Dondu taşlar peşi sıra gelince zemheri

Hüsran alevi yalamasın esefle cevheri

Sürgünlü zaman kumları da yakıyor.

Nereden görünür sevgilinin kevseri.